باتری روی کربن (یا کار بسیار سنگین) یک باتری اولیه سلول خشک است که جریان الکتریکی مستقیم را از واکنش الکتروشیمیایی بین روی و دی اکسید منگنز (MnO2) در حضور یک الکترولیت فراهم می کند.

ولتاژی در حدود 1.5 ولت بین آند روی که معمولاً به عنوان یک ظرف استوانه ای برای سلول باتری ساخته می شود و یک میله کربنی که توسط ترکیبی با پتانسیل الکترود استاندارد بالاتر (قطب مثبت) احاطه شده است، به نام کاتد تولید می کند. که جریان الکترود دی اکسید منگنز را جمع آوری می کند.نام "روی-کربن" کمی گمراه کننده است زیرا نشان می دهد که کربن به جای دی اکسید منگنز به عنوان عامل کاهنده عمل می کند.
باتریهای همه منظوره ممکن است از خمیر آبی اسیدی کلرید آمونیوم (NH4Cl) بهعنوان الکترولیت، با مقداری محلول کلرید روی روی جداکننده کاغذ استفاده کنند تا به عنوان پل نمکی عمل کند.انواع سنگین از خمیری استفاده می کنند که عمدتاً از کلرید روی (ZnCl2) تشکیل شده است.
باتریهای روی-کربن اولین باتریهای خشک تجاری بودند که از فناوری مرطوب ساخته شدندسلول Leclanché.ساختندچراغ قوهو سایر دستگاه های قابل حمل ممکن است، زیرا باتری چگالی انرژی بالاتری را با هزینه کمتری نسبت به سلول های موجود قبلی ارائه می دهد.آنها هنوز هم در دستگاه های کم تخلیه یا استفاده متناوب مانندکنترل از راه دور، چراغ قوه، ساعت یارادیوهای ترانزیستوری.سلول های خشک روی کربن یکبار مصرف هستندسلول های اولیه.